Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, 21 Μαρτίου

 

Δημιουργικότητα και Έκφραση

Σήμερα  τα παιδιά της τάξης, εμπνευσμένα από ποίηση*  που διαβάσαμε από το Ανθολόγιο, και χρησιμοποιώντας λέξεις από στίχους που τους άρεσαν, δημιούργησαν δικά τους  ομαδικά ποιήματα. Έπειτα  τα  διάβασαν στην τάξη.

Maria Mot

Οι ποιητικές τους δημιουργίες

1ο ποίημα

Η Φωτιά του Ονείρου 

Κυριάκος, Δέσποινα, Κωνσταντίνος, Μαρία Κ, Αλίνα

Η Φωτιά μοιάζει σαν χρυσάφι.

Το όνειρο του καθενός είναι Ειρήνη.

Η αγάπη μοιάζει με χαρά, 

Χυμάει μες  από τα σύννεφα.

Και ο Ήλιος δίπλα τους περνά, 

Και μια Ηλιαχτίδα τους χτυπά.

Σαν τον αγέρα τα νησάκια...

2ο ποίημα

Ήλιος και Βροχή, Γέλια Ζωής

Βασίλης, Ταϊίμπα, Δημήτρης

Μονάχα έναν Ήλιο έχουμε,

Σημαντικός σαν την Εκκλησιά.

Ζεστό, κρύο πάντα το γάλα μου αρέσει, 

Στα λουτρά, παντού φρούτα θα βρεις.

Να είναι το Φθινόπωρο με άξαφνη νεροποντή,

Και να γελάνε τα παιδιά,

Και να παίζουν στη Βροχή...

3ο ποίημα

Το Όνειρο του Παιδιού

Ειρήνη, Αρίων, Εντέα, Συμέλα, Γιάννης

Πόσο μου αρέσει ο ήχος του κορυδαλλού, πόσο με ηρεμεί.

Πόσο μου αρέσουν τα μαλάματα, πόσο δεν χορταίνω τα σύννεφα να βλέπω.

Πόσο μου αρέσει η μυρωδιά του βασιλικού,

Πόσο μου αρέσει οι χούφτες μου ήλιο να γεμίζουν…

Η ψυχή μου είναι ωραία. Χαρούμενη με κάνει.

Πόσο ωραίο είναι τους ανθρώπους να βοηθάω…

Τα λόγια σου είναι όμορφα, με κάνουν να μαθαίνω.

Πήρα στα χέρια μου τη μεγαλύτερη Ειρήνη του κόσμου

Που φανταζόταν Αγάπη και Σκληρότητα.

Όχι, το Όνειρο του Παιδιού είναι ένα ζεστό γάλα στο τραπέζι του να βρει…

4ο ποίημα

Η Όμορφη και ο Πετροπαιχνιδιάτορας

Θεοδώρα, Αναστάσης, Νίκος Μ, Αρμπιόνα

                                      Έχεις τόση ομορφιά,

Που χτυπάνε τα καμπαναριά.

Είσαι τόσο σαν σοκολάτα γλυκιά…

Στο σπίτι ήμουν, χαμπέρια έβλεπα

Κάτι περίεργο ακούστηκε!

Ήταν ο πετροπαιχνιδιάτορας…

Όταν βλέπω γλάρους περπατώ στην ακρογιαλιά.

Βλέπω τ’ αστέρια στη θάλασσα όταν κολυμπάω.

Μα να! Την πόρτα κάποιος χτύπησε.

Δεν ήξερα.

Την άνοιξα.

Και να άνθρωπος αίθριος,

Ήταν μια  Όμορφη, 

Σαν λαμπερό αστέρι που έπεσε στη γη…

5ο ποίημα

Ταξίδι σε Στεριές και Θάλασσες

Μαρία Α, Χρήστος, Νίκος Ι, Κατερίνα-Μαρίνα

Ήταν πρωί. 

Σήμερα καθώς κοιτούσα τα χαμπέρια

Στεριές και θάλασσες και χρυσές ελιές,

Βρέθηκα στα Γιάννενα, να τρώω μπακλαβά.

Ο ήλιος μ’ έκανε  χαρά να νιώθω,

Αλλά η πόλη ήταν τόσο βουερή…

Μόλις γυρίσαμε,

Νησιά και Πολιτείες γνωρίσαμε.

Κι έφερε ο αγγελιαφόρος τα νέα τα καλά :

Στην Κέρκυρα έσβησε η φωτιά!

 

 

* Τα ποιήματα από το Ανθολόγιο που ενέπνευσαν τα παιδιά :

Ο ήλιος ο ηλιάτορας : Οδυσσέας Ελύτης

Στον κήπο : Κωστής Παλαμάς

Να σ' αγναντεύω θάλασσα : Κώστας Βάρναλης

Η μητέρα μου στην εκκλησία : Νικηφόρος Βρεττάκος

Ο κορυδαλλός : Ανδρέας Εμπειρίκος

Ειρήνη : Γιάννης Ρίτσος

Νικηφόρος Βρεττάκος:

Αν δε μου 'δίνες την ποίηση, Κύριε

  

Αν δε μου 'δίνες την ποίηση, Κύριε,

δε θα 'χα τίποτα για να ζήσω

αυτά τα χωράφια δε θα 'ταν δικά μου.
Ενώ τώρα ευτύχησα να 'χω μηλιές,
να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,
να γιομίσουνε οι φούχτες μου ήλιο,
η έρημος μου λαό,
τα περιβόλια μου αηδόνια.
Λοιπόν πώς σου φαίνονται; Είδες
τα στάχυα μου, Κύριε; Είδες τ' αμπέλια μου;
είδες τι όμορφα που πέφτει το φως
στις γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι έχω ακόμη καιρό!
Δεν ξεχέρσωσα όλο το χώρο μου, Κύριε.
Μ' ανασκάφτει ο πόνος μου κι ο κλήρος μου μεγαλώνει.
Ασωτεύω το γέλιο μου σαν ψωμί που μοιράζεται
Ωστόσο
Δεν ξοδεύω τον ήλιο σου άδικα.
Δεν πετώ ούτε ψίχουλο απ' ό,τι μου δίνεις
γιατί σκέφτομαι την ερμιά και τις κατεβασιές του χειμώνα.
Γιατί θα 'ρθει το βράδυ μου. Γιατί φτάνει όπου να 'ναι
το βράδυ μου, Κύριε, και πρέπει
να 'χω κάμει πριν φύγω την καλύβα μου εκκλησιά
για τους τσοπάνηδες της αγάπης.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ: Η ΕΚΛΟΓΗ ΜΟΥ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1933-1991