Τι είναι και τι ΔΕΝ είναι "Bullying"
Τρελό Σχολείο
«Και τα λόγια τους έπεφταν επάνω μου σαν βροχή,
Σαν βροχή που πληγώνει»
Κάθε μέρα ξημερώνει
μ΄ έναν ήλιο σκοτεινό.
Ξέρεις τι σε περιμένει·
αιμοβόρο μυστικό.
Κάθεσαι πάλι στην άκρη
σε έναν κόσμο, μοναχός.
Εύχεσαι την κάθε ώρα
να μην ήσουν ορατός.
Όμως, νάτα πάλι φτάνουν
τα αρπακτικά πουλιά,
δείχνουν τα γαμψά τους νύχια,
μα τους λείπουν τα φτερά.
Κάτι ψάχνουνε σε σένα,
κάτι αλήθεια τούς τραβά,
δεν το ξέρεις, σε φοβούνται
και γι΄ αυτό χτυπούν σκληρά.
Μην αφήνεις τη βροχή που πληγώνει,
κάθε μέρα την ψυχή να ματώνει.
Σήκω σπάσε τον ανάξιο θόλο,
τελικά, μια κραυγή όλο κι όλο.
Κάθε μέρα στο τραπέζι,
μαύρο γάλα και σιωπή,
δε μιλάς, κοιτάς τον τοίχο,
ποιος αλήθεια ανησυχεί;
Στα βιβλία ζουν οι δράκοι,
στις ταινίες οι κακοί
μα στον κόσμο τον δικό σου
ολοζώντανοι ειν΄ εκεί.
Δεν τελειώνει αυτός ο δρόμος
όσο και να τον κοιτάς
και δεν ξέρεις άλλο δρόμο
και δεν ξέρεις πού να πας.
Κάποιος όμως σε ακούει.
Κάποιος όμως σου μιλά.
Ίσως έζησε τα ίδια.
Ξέρει από μοναξιά.
Μην αφήνεις τη βροχή που πληγώνει,
κάθε μέρα την ψυχή να ματώνει.
Σήκω σπάσε τον ανάξιο θόλο,
τελικά, μια κραυγή όλο κι όλο.
Μην αφήνεις τη βροχή που πληγώνει,
κάθε τι γελαστό να σκοτώνει.
Πάρε δύναμη και ρίξε τα τείχη,
μια ζωή ειν΄ αυτή, σου ανήκει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου